Het is niet zo heel gemakkelijk om de introductie van de voetbalsport in Blerick te achterhalen. Kwam het voetbal in de wereld door een groeiproces en via verschillende gebieden, ook voor Blerick geldt dat de voetballerij niet op één bepaalde dag door één bepaald persoon aan de bewoners werd gepresenteerd. Was voetbal in nederland – als moderne tijdspassering rond de eeuwwisseling – aanvankelijk een sport voor rijke lui, weldra vond beoefening ook plaats door de z.g. arbeidsklasse.

En Blerick? Op woensdag 1 mei 1907 is de (vermoedelijk) eerste voetbalclub in ’t leven geroepen: TONIDO, hetgeen betekende Tot Ontspanning Na Inspanning Door Oefening. Gespeeld werd nabij het aloude verdedigingsfort “St. Michiel” (in feite de voorganger van de huidige Frederik Hendrik Kazerne). Omdat dit grondgedied officieel tot de gemeente Venlo behoorde – ook al ligt het aan de westzijde van de Maas – heeft men vermoedelijk niet te doen met een “echte” Blerickse club. Het gaat waarschijnlijk om te Blerick en Venlo wonende en gelegerde militairen.

Trouwens in “de stad” en in Blerick waren reeds meerdere voetbalclubs, zoals Thor 1898, Concordia, Quick, Vitos en VVV’03. en al die clubs hadden veelal een kort, moeizaam leven. Geestelijkheid (R.K.), overheid en ouders van de jeugdige voetballers spanden samen. Voetbal was in de ogen van de gezaghebbers uit die tijd een ruwe, tot “baldadigheid leidende bezigheid”! En die moest de kop ingedrukt worden. Zo kwam het ook dat de schuchtere pogingen van jongelui om een voetbalclub op te richten meestal leidden tot een kortstondige gebeurtenis. Zo moeten er zo’n 6 clubs zijn geweest, die weer spoedig – zoals dat wordt uitgedrukt – “kapot gingen”. maar in 1918 begon in de Grote Molenstraat (tegenwoordig Averbodestraat) iets, dat lijkt op het wortelschieten van ’t latere SVB! Sjeng Linssen (1,44 meter hoog en daarom bijgenaamd “’t Reusje”) zette zich in voor de oprichting van een voetbalclub. Hij wist Piet Geeraets van de Urbanusstraat en Toon Wienen (van de zaal: later Juliana) te porren. Gedrieën wisten ze ruim 20 jongelui bijeen te brengen, na vergaderen en overleg in de … schuur van vader Hadje Linssen. De naam werd: RODA; dat wil zeggen Recht Op Doel Af. Kwajongens maakten er wel eens van: Rotzooi Onder De Apen.

Begonnen werd op het terrein van de R.K. Zusters (Goddelijke Voorzienigheid) aan de Ruysstraat. Later werd op ’t Lambertusplein gespeeld. En … het vergaderlokaal (de schuur van Linssen) werd weldra verruild voor “de bühne” van zaal Wienen. Later fuseerde RODA met een andere club, namelijk U.V.S. (Uit Vriendschap Samen), waarbij de naam van deze laatste werd aangehouden. Nog weer later ging dan U.V.S. samen met ’t deftige BFC (Blerickse Football Club) van de Antoniuslaan. En … uit dit duo ontstond dan in 1930 … Sport Vereniging Blerick, afgekort SVB.

“Eerste elftal SVB 1930”

Bij de fusie kreeg SVB een neutrale voorzitter in de persoon van Crétien Stassen, een ambtenaar die heel  goed aangeschreven stond, SVB’s eerste voorzitter. De R.K. Sportvereniging Blerick sloot zich aan bij de katholieke bond IVCB en had al dadelijk 100 leden, terwijl drie elftallen deelnamen aan de competitie. SVB werd ingedeeld in de 2e klasse, behaalde meteen het kampioenschap en wist na het spelen van promotiewedstrijden op te klimmen naar de 1e klasse. Het samengaan werd min of meer afgedwongen, want er moest op één terrein gespeeld worden en wel aan de St. Annaweg. Daar ligt ons hoofdveld heden ten dage nog steeds.

Het terrein aan de St. Annaweg was eigendom van bierbrouwerij Wolters uit Venlo, de leverancier van café Gebrs. In ’t Zandt. Deze broers dreven een drukke café vlakbij de spoorwegovergang, de verbinding tussen het dorp en de St. Annaweg, waarin vroeger jaren de ingang van het voetbalveld was. De overlevering vertelt dat SVB zonder huur te betalen gebruik mocht maken van het speelterrein! In latere jaren namen de gebroeders In ’t Zandt het veld over van de brouwerij en kochten zij van SVB de huidige tribune, die SVB’ers zelf met noeste arbeid hadden gebouwd. Zelfwerkzaamheid en ondersteuning door het bedrijfsleven was ook in die jaren al onmisbaar! Deze tribune was een ontwerp van J. Korsten en kwam klaar op 9 oktober 1932.

“Bouw tribune 1930”

De feestelijke inzegening werd verricht door pastoor Rieter en de opening door burgemeester Coenegracht. In dat zelfde jaar werd een atletiekafdeling opgericht om de voetballers tijdens de rustperiode lichamelijk fit te houden. Men begon direct met een tiental leden te trainen en behaalde na enkele jaren reeds grote successen. Jos Koopal werd zelfs kampioen speerwerpen van Nederland.

 

“opening tribune 1930" (Foto Ruud Janssen)                                                                                                  "inzegening door pastoor Rieter”

 

Het verblijf van SVB in de 1e klasse veranderde 1940 toen, wegens de oorlogstijd, een gedwongen samengaan tot stand kwam tussen de neutrale, de katholieke en de christelijke bonden. Hierdoor belande SVB in de 2e klasse van de KNVB evenals VVV uit Venlo. De 1e klasse van de katholieke bond was even sterk als de 2e klasse van de KNVB. In het seizoen 1942/43 moest SVB het opnemen tegen de aartsrivaal, het Venlose VVV. Voor een record aantal toeschouwers van 7200 werd thuis met 1-1 gelijkgespeeld. Aan de Kraal in Venlo moest VVV echter buigen voor SVB en verloor het met 1-2. De SVB-schare ging dansend en wel de Kaldenkerkerweg af, richting de maasbrug, om in Blerick deze historische overwinning te vieren.

“Succeselftal veertiger jaren”

Door oorlogsgeweld had het SVB-terrein erg veel schade opgelopen. Er had geschut gestaan van de Engelse militairen en het terrein was één woestijn geworden vol met granaattrechters. Zo kwam het dat er uitgeweken moest worden naar een noodveld aan de Boekenderweg, waar het zo flink kon tochten! De mensen zeiden steevast: “Heej steit de deur aope”. Het oude kippenhok fungeerde als kleedlokaal en een wasgelegenheid was niet voorhanden. In 1943 kreeg de atletiekafdeling van SVB, het later zo bekende “Festina”, haar eigen bestuur en kwam tot grote bloei. Atleten zoals Anton Jonkers en Arie Verbaan genoten bekendheid alom tot zelfs in het buitenland.

In het seizoen 1945/46 stond het SVB-licht wederom op rood. Via een beslissingswedstrijd aan de Kraal in Venlo tegen Venray wist SVB het vege lijf te redden en het 2e klasserschap veilig te stellen. Ondertussen was er met man en macht gewerkt om de woestenij aan de St. Annaweg te herschapen in een heus voetbalveld. De granaten, mijnen en munitie werden afgevoerd. De loopgraven gedicht en een nieuwe grasmat werd ingezaaid. In 1948 vond de feestelijke heropening plaats met een vriendschappelijke wedstrijd tegen 1e klasser Maurits uit Geleen.

In dit zelfde jaar raakten de gemoederen van de trouwe voetbalsupporters in Blerick en Venlo danig verhit. In een bekerwedstrijd klopte SVB de 1e klasser VVV aan de Kraal met 1-3. Die maandagmorgen bracht de “Venlose Krant” in de “Marathon” een wedstrijdverslag bestaande uit slechts drie regels. Gelukkig werd e.e.a. in de volgende editie rechtgezet!

In 1949 deed Coy Koopal, onze enige international, zijn intrede in ons eerste elftal. Aanvankelijk speelde het “kanon” als midvoor en werd later linksbuiten. Op het einde van het seizoen 1949/50 miste SVB op één haar na het kampioenschap in de 2e klasse en eindigde gelijk met Wilhelmina en Standaard. Na het spelen van beslissingswedstrijden promoveerde Standaard.

De atletiekafdeling AVB, het latere Festina werd in 1951 zelfstandig. Het sportpark werd door de gemeente Venlo aangekocht en SVB werd huurder, zodat het onderhoud van de terreinen ten laste van de gemeente kwam. Het ledental van SVB groeide gestaag. In het seizoen 1952/53 werd met niet minder dan 16 elftallen aan de competitie deelgenomen. Het tekort aan kleedlokalen en velden kostte het bestuur hoofdbrekens en het nodige improvisatietalent om alle thuiswedstrijden volgens het programma te kunnen laten verlopen. In 1954 vond in ons voetbalwereldje een complete revolutie plaats, wat uiteindelijk leidde tot een splitsing in een amateursectie en een sectie betaald voetbal van de KNVB. Aanvankelijk vertrokken enkele goede krachten, echter in de komende jaren zou blijken dat tientallen SVB’ers hun weg naar het betaalde voetbal vonden. De amateurverenigingen werden danig ten nadele geconfronteerd met het betaalde voetbal. In het seizoen 1954/55 wist SVB ternauwernood een directe degradatie te verkomen! Ondanks deze minder prettige gang van zaken werd in 1955 het zilveren jubileum toch luisterrijk gevierd.Voorzitter Toon Lenders, die inmiddels de heer Wiel Wilbers (1947/1955) had opgevolgd, zag de toekomst met vertrouwen tegemoet. Met ruim 400 leden, waarvan 150 jeugdspelers, waren de vooruitzichten niet zo somber gestemd. Echter een verzwakt SVB eindigde in de competitie 1955/56 als laatste, maar behoefde door de zogenaamde “overgangsregeling” niet te degraderen.

Het grootste “zorgenkind” was echter het hoofdveld. Het verwekte dan ook helemaal geen verwondering dat de KNVB in 1956 het veld afkeurde. De gemeente Venlo was nu gehouden om voor aanvang van de competitie orde op zaken te stellen. Na 28 jaren op hetzelfde niveau gespeeld te hebben kwam het er uiteindelijk toch van. SVB degradeerde in het seizoen 1957/58 voor het eerst in haar bestaan naar de 3e klasse. Warempel, het eerste jaar in de 3e klasse werd SVB met geruime voorsprong kampioen en wist promotie naar de 2e klasse te bewerkstelligen.

Nog geen drie jaren later werd SVB in het seizoen 1961/62 opnieuw kampioen met drie punten voor op de vroegere landskampioen RIOS en kwam daarna uit in de 1e klasse van de KNVB. Het succes was helemaal compleet toen ook nog het tweede elftal kampioen werd van de reserve 2e klasse en wist te promoveren na de reserve 1e klasse. SVB beschikte inmiddels over 5 senioren- en 14 jeugdelftalen. De kampioensfeesten werden uitgebreid gevierd. Een huldigingswedstrijd tegen Overpelt uit België, een kampioensbal in zaal Juliana, een plechtige hoogmis in de St. Lambertuskerk. De zeer druk bezochte receptie en een ontvangst van het bestuur en spelers door het college van B & W op het stadhuis te Venlo, waren waardering en lof die SVB ten deel vielen. Oud-voorzitter Wiel Wilbers werd voor zijn vele verdiensten tot ere-voorzitter van SVB benoemd.

“Toon Lenders voorzitter & Wiel Wilbers erevoorzitter”

Het debuut in de 1e klasse verliep uitstekend, SVB behaalde een eervolle derde plaats en wist zelfs in het seizoen 1963/64 dit te evenaren. Duizenden toeschouwers vonden wederom de weg naar het St. Anna-terrein en genoten van de uitstekende wedstrijden. In het seizoen 1964/65 verliep het niet zo denderend voor hoofdmacht van SVB. Eerst in de laatste wedstrijden wist SVB het 1e klasserschap veilig te stellen. De eerstvolgende competities moesten alle zeilen worden bijgezet om handhaving tot stand te brengen. Echter in het seizoen 1966/67 verloor SVB met 2-0 van mede degradatiekandidaat Wilhelmina en het lot was definitief bezegeld. SVB was weer 2e klasser. Harold Stoter maakte dit jaar een verdienstelijk debuut in het Nederlands Amateurelftal. In Venlo startte men met de cafévoetbalcompetitie. Uiteraard verbood de KNVB haar leden deel te nemen aan deze competitie. Het navolgende seizoen 1967/68 wist het 1e elftal zich nog maar net te handhaven. Er moest een beslissingswedstrijd tegen Panningen aan te pas komen, die overtuigend met 3-0 door SVB werd gewonnen. Toch bleef men optimistisch bij SVB. Tijdens de jaarvergadering voorspelde voorzitter Toon Lenders (1955/1970) zelfs, dat bij het 40-jarig jubileum SVB weer 1e klasser zou zijn.

In januari 1968 werd onze kantine geopend, die door veel zelfwerkzaamheid en uit eigen middelen tot stand was gekomen. In april van dat zelfde jaar werd de afdeling veteranen c.q. Ald-SVB opgericht. Ruim 40 veteranen werden direct lid, een zeker bewijs dat deze afdeling in een duidelijke behoefte voorzag. Enkele jaren later werd Ald-SVB ook toegankelijk gesteld voor niet voetballende leden. Aan het einde van het seizoen veroverde SVB nog de districtsbeker van de KNVB, door in de finale te Maastricht de 1e klasser MKC te verslaan.In het seizoen 1968/69 bleven de prestaties van het eerste elftal ver onder de maat en maar zelden werd de vorm van enkele jaren geleden bereikt. Door de laatste uitwedstrijd tegen Venray met 2-1 te verliezen werd de degradatie zelfs een feit. Opnieuw werd SVB in haar rijke voetbalhistorie teruggeworpen naar de 3e klasse!

“Veteranen van ALD-SVB 1970”

Na intensieve trainingen werd met goede moed en vol vertrouwen aan het 3e klassenseizoen 1969/70 begonnen. De feestvreugde tijdens de viering van het 40-jarig jubileum werd dan ook extra bekroond met een kampioenschap in de 3e klasse. In de loop van deze 40 jaren heeft SVB zich een ruime plaats in de harten van de Blerickenaren verworven. Met haar 450 leden is SVB, met een bloeiende jeugdafdeling, ( 20 elftallen) uit het Blerickse maatschappelijk leven niet meer weg te denken. Het bleef echter op en af gaan bij het standaardteam, het vlaggenschip van onze vereniging. In zijn lange historie heeft SVB 9 degradaties en 8 kampioenschappen gekend.Maar liefst de helft vond plaats in een tijdsbestek van amper tien jaren. In het seizoen daarop 1970/71 degradeerde het elftal wederom naar de 3e klasse om vervolgens in de seizoenen 1972/73 en 1973/74 de kampioensvlag te kunnen hijsen bij de kampioenschappen in de 3e respectievelijk 2e klasse.

In 1973 organiseert de jeugdafdeling van SVB voor het eerst een eigen jeugdkamp. Enkele tientallen jeugdleden nemen hier telkenjaren aan deel en gaan samen een weekje erop uit onder de begeleiding van eigen ervaren jeugdleiders en een kampstaf.

“Jeugdkamp 1990”

SVB promoveerde naar de 1e klasse en behaalde dat jaar zelfs een zeer verdienstelijke vierde plaats in de eindrangschikking. Een zwaar seizoen 1975/76 volgde met uiteindelijk een rechtstreekse degradatie weer terug naar de zo vertrouwde 2e klasse. SVB ging bouwen aan een sterk en stabiel eerste elftal met als directe resultaat goede klasseringen in de navolgende seizoenen, ( 1976/77 en 1977/78 ) tweemaal een vijfde plaats.In het seizoen 1978/79 deed onze vaandeldrager en serieuze gooi naar het kampioensschap. Door de laatste wedstrijd in Tegelen met 1-2 van Irene te winnen wist SVB op het nippertje Volharding en Venray voor te blijven. SVB promoveerde wederom naar de 1e klasse F van de KNVB en vierde uitbundig het welverdiende kampioensschap.

In januari 1980 overleed plotseling in de leeftijd van 61 jaar, na een kort verblijf in het St. Joseph-ziekenhuis te Venlo, voorzitter Rinus van Nies. (1971-1979) Zijn hartenwens was eigenlijk het realiseren van de reeds ver gevorderde plannen tot de bouw van een modern kantinegebouw met toebehoren. Mede uit respect voor “bouwpastoor” van Nies werden de bouwplannen voortvarend door het bestuur ter hand genomen. Burgemeester Fey van Venlo kon reeds in november 1980 het geheel nieuwe clubgebouw van SVB feestelijk openen. Met gemeentelijke financiële steun was het uiteindelijk toch mogelijk geworden om dit prachtige multifunctionele verenigingsgebouw te realiseren.

“Rinus van Nies voorzitter 1971-1979”

In sportief opzicht zouden zeven vette jaren in de 1e klasse F volgen om in het seizoen 1985/86 weer af te dalen naar de 2e klasse. In juni 1982 kwam een nieuwe loot aan de rijk gebladerde SVB-boom door de oprichting van een damesafdeling. Het voetbalemancipatorisch gevoel leefde ook reeds enige tijd bij SVB. De dames speelden competitie onder auspiciën van de KNVB in de 2e klasse Regio.

“het eerste dameselftal uit 1982”

De selectie van de senioren werd toentertijd sterk getraind en uitstekend begeleid, vooral ook op sportmedisch gebied. Het elftal draaide jaren mee in de top van de 1e klasse F, echter kwam steeds net iets te kort om een heus kampioensschap en promotie naar de hoofdklasse te bewerkstelligen.

In het seizoen 1982/83 kwalificeerde de ploeg zich voor het KNVB-bekertoernooi door in de districtsbeker het geduchte Groene Ster uit Heerlerheide thuis met 3-1 te verslaan. SVB wist de 8e finales te bereiken door een 2-tal overwinningen te behalen op enkele betaald voetbalorganisaties. Op 9 oktober 1983 werd 1e divisieclub Eindhoven in een zinderende wedstrijd thuis in Blerick met 1-0 verslagen. Eindhoven mistte zelfs een strafschop. Na heel veel heisa met de KNVB omtrent de vaststelling van de wedstrijd werd PEC Zwolle uit de eredivisie op 13 november 1983 een verdiende 2-1 nederlaag in Blerick toegebracht. Kranten kopten: “Leo Cordang verricht het wonder van Blerick” en het KNVB-huisorgaan schreef op haar voorpagina: “SV Blerick de smaakmaker van het KNVB bekertoernooi.” Op 8 januari 1984 werd de bekerdroom op het Saorbrook voor ruim 3000 toeschouwers om zeep geholpen door AZ’67 uit Alkmaar. De Alkmaarders waren gewaarschuwd en maakten geen fout. AZ behaalde een geflatteerde 6-1 overwinning op SVB. Het sprookje was uit!! Door deze bekersuccessen verwierf SVB landelijke bekendheid. Door de lezers van het Limburgs Dagblad werd het elftal gekozen tot beste sportploeg van de provincie Limburg. Op het stadhuis van Venlo reikte burgemeester J. van Graafeiland de zo fel begeerde van Gool sporttrofee als waardering aan het team uit. SVB bloeide en groeide naar 800 leden verdeeld over 37 teams en mocht in 1984 zelfs het 300-ste jeugdlid verwelkomen.

“Uitreiking van Gool-trofee op het stadhuis van Venlo”

Het gehele seizoen 1985/86 bengelde het elftal onderaan en bleek op laatst, ondanks de tegen wil en dank genomen maatregelen, niet meer te motiveren om voor klassenbehoud te zorgen. Op slechts één en twee punten verwijderd van Roermond respectievelijk Sparta kon SVB het vege lijf niet redden en keerde na zeven seizoenen in de 1e klasse F te hebben geacteerd terug naar de 2e klasse B. Er werd gebouwd aan een nieuw elftal en geleidelijk aan werden jongere spelers ingepast. Het seizoen 1986/87 eindigde ons standaardteam verdienstelijk in de middenmoot. In de navolgende seizoenen 1987/88 en 1988/89 miste het elftal op één haar na het kampioenschap en kwam telkenmale 2 punten te kort, eerst op Panningen en later op RFC.

In 1990 het jubileumjaar pakte de ploeg de drie periodetitels en nam met ruime voorsprong het kampioenschap. Een jarenlange inspanning kreeg zijn uiteindelijke bekroning.Het 60-jarig jubileum werd grootst gevierd. De gehele Blerickse gemeenschap werd bij de viering betrokken door optredens van landelijke bekende artiesten. Duizenden personen bezochten de drukke jubileumreceptie in het feestpaviljoen en later ook de kampioensreceptie in het Blerickse gemeenschapshuis de Staay. Door de enorme aanwas van de laatste 10 jaren was de vereniging uitgegroeid tot de grootste sportvereniging van Limburg. Het totale ledenaantal bedroeg 950, waarvan 400 jeugdleden. Verdeeld over 53 teams die wekelijks, met veel pas en meetwerk, aan de slag gingen op vier speel en anderhalf trainingsveld. Een groot corps van circa 175 SVB’ers leverde iedere week 1350 uur vrijwilligerswerk. Voorwaar een gigantische opgave! Onder luid protest werd SVB ingedeeld in de Brabantse 1e klasse E en behaalde het elftal in dat seizoen een goede 5e plaats in de eindrangschikking, om in het seizoen daarna 1991/92 in de Limburgse 1e klasse F op te klimmen naar de 4e plaats.

In september 1992 werd voorzitter Herman Hermsen (1983/1992) gedwongen wegens gezondheidsredenen zijn functie vroegtijdig neer te leggen. Op de gehouden algemene ledenvergadering in december 1992 werd hij van wegen zijn grote verdiensten voor de vereniging benoemd tot ere-voorzitter van SVB. Na een driejarig verblijf in de 1e klasse was de degradatie naar de 2e klasse in het seizoen 1992/93 uiteindelijk niet meer te voorkomen. In het seizoen 1993/94 was SVB de absolute Kampioensfavoriet, echter eindigde door een matige start in de middenmoot. Door de enorme inzet van de leden van Ald-SVB bij het graven van de sleuven, werd midden negentiger jaren de zeer verouderde verlichting op het trainingsveld vervangen door een geheel nieuwe. De kosten kwamen geheel voor rekening van de Stichting Vrienden van SVB.

“Herman Hermsen voorzitter 1983-1992”

In het jaar 1997 werd gestart met een groots opgezet internationaal Top-B toernooi met deelname door jeugdelftallen van betaald voetbalorganisaties uit Nederland en de onze omringende landen zoals België, Duitsland en Engeland. De komende seizoenen zou de klassering niet verbeteren, zij het niet dat in het seizoen 1996/97 het elftal nog een vijfde plaats wist te halen. Het seizoen 1997/98 kende wederom een slecht begin. Oudere spelers werden weer “teruggehaald” en boven verwachting werd de 3e periodetitel veroverd. In de promotiewedstrijden die volgden werd met 2-1 van Venray gewonnen, echter van Oda uit Weert verloren. In dat zelfde seizoen behaalde het 2e elftal een schitterende 2e plaats in de reserve 1e klasse achter de reserves van Panningen en wist door het winnen van de promotie wedstrijd tegen Almania 2 te promoveren naar de reserve hoofdklasse. Een waarlijk hoogtepunt in de historie van onze vereniging. Het seizoen daarop 1998/99 verliep dramatisch en onze vaandeldrager degradeerde voor de 4e keer in haar bijna 70-jarig bestaan naar de 3e klasse. Het SVB-hart weende, echter de rampspoed zou nog erger worden toen in november 1999 verenigingsvoorzitter Thijs ten Have, in de nog jonge leeftijd van 43 jaar, vrij plotseling overleed in het St. Maartens Gasthuis te Venlo. SVB was in diepe rouw gedompeld!! Op zeer waardige wijze nam de SVBfamilie massaal afscheid van haar geliefde voorzitter.

“Thijs ten Have jeugdvoorzitter, Ben Groothuis ere-lid & Herman Hermsen voorzitter 1987”

Het seizoen 1999/2000 begon zoals haast gebruikelijk met een valse start doch hierop volgde een heel sterke tussensprint met behalen van de 2e periodetitel. De nacompetitie werden alle wedstrijden overtuigend gewonnen en in de finale in Panningen werd Meijel met 2-0 verslagen. De promotie naar de zo vertrouwde 2e klasse was een feit. Medio april 2000 werd op het huidige C-veld gestart met de aanleg van een geheel nieuw wedstrijdtrainingsveld. Dit modern WETRA-veld bestaat uit een bovenlaag van natuurgras gecombineerd met kunstgras. Hierdoor wordt de speelintensiteit van het veld verdubbeld naar 1000 speeluren per seizoen. Dit veld werd op 11 januari 2001 in gebruik genomen door het spelen van een vriendschap- pelijke wedstrijd tegen VVV uit Venlo. Deze zeer grote investering, inclusief verlichting, kwam geheel voor rekening van de gemeente Venlo.

In het nieuwe millennium begon SVB met een eigen internetsite op het world wide web om zodoende de communicatie met haar leden en andere gegadigden te kunnen optimaliseren. In het seizoen 2000/01 presteerde het 1e elftal uitstekend en vertoefde in de top van het klassement, echter kwam in de nacompetitie net iets te kort tegen Rios uit Echt. Eind 2001 besprak de Gemeenteraad van Venlo de vergevorderde plannen tot opheffing van ons sportpark “ ut Saorbrook” c.q verplaatsing naar de “Maassenhof” in de Boekend. Massaal protesteerde de SVB-familie en toog gewapend met spandoeken en ruim 900 handtekeningen naar het stadhuis in Venlo om de Raad ervan te overtuigen dat SVB geenszins van plan was te verhuizen. Het lukte!! De gemeenteraad trok het voorstel in! Door de komst van enkele sterke Brabantse ploegen werden in het seizoen 2001/2002 de hooggespannen verwachtingen niet waar gemaakt. Ons standaard elftal zweefde in de lagere regionen van de rangschikking, echter kon door een goede eindspurt alsnog een 8e plaats bereiken. Het seizoen 2002/2003 presteerde het elftal behoorlijk en behaalde een 6e plaats. In dit jaar drong SVB door tot de finale van de districtbeker echter moest zijn meerdere erkennen in de sterke ploeg uit het zuid Limburgse Eijsden. In het seizoen 2003/2004 speelde de ploeg weer sterk wisselvallig er werd gewonnen van sterke ploegen en van lager geklasseerde teams werden punten verloren. Uiteindelijk werd alsnog een niet onverdienstelijke 7e plaats gehaald.

In de laatste week van mei 2005 werd het 75 jarig jubileum groots gevierd. De festiviteiten vonden plaats in een schitterend feestpaviljoen dat op het trainingsveld was gesitueerd. Hoogtepunt was ongetwijfeld de huldiging van een tweetal jubilarissen, Jan Jeurissen en Lei Versleijen, die eveneens 75 jaar lid waren van SVB. Iets zeldzaams om te koesteren!

“Jan Jeurissen & Lei Versleijen”

 

 

De start in het seizoen 2004/2005 stemde iedereen hoopvol. Echter de verwachting, een goede plaats in de middenmoot, werd na een seizoen met 10 gelijke spelen niet gehaald. Blerick behaalde in de eindklassering een 9e plaats. Het seizoen 2005/2006 moet het sterk verjongd elftal voor klassenbehoud vechten, echter moet in een nacompetitie uiteindelijk het loodje leggen en degradeert wederom naar de 3e klasse. In mei 2006 start de gemeente Venlo uiteindelijk, na veel vijven en zessen, met de bouw van de zo broodnodige 10 nieuwe kleedlokalen. Dit complex zal worden gerealiseerd naast het huidige kantinegebouw en heeft een afmeting van 48x 10 meter. Deze kleedlokalen werden op 6 mei 2007 feestelijk geopend door de wethouder van sportzaken der gemeente Venlo, Ramon Testroote. Het eerste jaar in de 3e klasse, seizoen 2006/2007, verloopt moeizaam echter de doelstelling handhaving word gehaald. Het horecagedeelte van het clubgebouw werd tijdens de winterstop geheel gerenoveerd. Mede door de hulp van vele vrijwilligers kon deze nieuwe kantine reeds op 2 februari 2007 geopend worden.

Oud VVV speler Jos Rutten is de opvolger van Henk Langstraat en verbind zich voor 2 jaar aan SVB. Het eerste jaar in de 3e klasse, seizoen 2006/2007, verloopt moeizaam echter de doelstelling handhaving wordt gehaald. Het elftal gaat steeds beter draaien en in het seizoen 2007-2008 wordt de nacompetitie bereikt maar promotie blijft uit. Blerick wordt in de 5^e ronde van de KNVB uitgeschakeld via penalty’s door hoofdklasser Schijndel. Bijna was deelname aan het hoofdtoernooi voor de KNVB beker voor de tweede keer een feit. SVB start in dit  seizoen ook met Mini voetbal. Dit slaat geweldig aan en ook anno 2010 heeft SVB maar liefst 30 mini spelers. Het seizoen 2007-2008 wordt gestart met een ongewijzigde selectie en wederom wordt de nacompetitie gehaald maar wordt de ploeg uitgeschakeld tegen het Brabantse Herpinia. Het seizoen 2009-2010 verloopt nog beter. Trainer Jos Rutten tekent bij en onder zijn leiding promoveert SVB via een tweede plaats rechtstreeks naar de 2^e klasse. De ontwikkelingen volgend zich in hoog tempo op. Hoofdsponsor Seacon Logistics tekent voor drie jaar bij en GEBA Trans wordt de nieuwe shirtsponsor. SVB presenteert zich in een nieuwe eigentijdse outfit. De vereniging heeft vanaf nu zijn nieuwe eigen tenue.Met bij vlagen erg goed voetal eindigt SVB op een mooie 6e plaats in de 2e klasse en onder leiding van trainer Leon Theuws promoveert SVB 2 naar de 2e klasse. Het seizoen erna verloopt moeizamer en uiteindelijk volgt degradatie naar de 3e klasse ondanks een aantal prima wedstrijden. Jos Rutten verlaat na maar liefst zes prima jaren gewerkt te hebben SVB en wordt opgevolgd door oer SVB’er Leon Teuws. Mikel Heumassej wordt de nieuwe trainer van Blerick 2. Blerick 1 en 2 eindigen in de midenmoot. Blerick A1 wordt glansrijk kampioen. In ditzelfde voetbaljaar wordt er  weer gestart met meisjesvoetbal en ook het SVB jeugdkamp is in no time volgeboekt.

Jay Driessen is de nieuwe hoofdtrainer van SVB. Driessen komt over Venlosche Boys en tekent voor 1 jaar. Enkele oudgedienden keren terug naar SVB. Promotie naar de tweede klasse wordt net gemist.  Driessen wordt assistent trainer bij VVV Venlo en zijn opvolger is John Taihuttu. Het afgelopen seizoen hebben de ruimten onder de kantine een opknapbeurt gekregen en ook de weg op het sportpark is compleet vernieuwd. Opnieuw zijn de 2 grote SVB toernooien, TOP B en DEF zeer succesvol.

Emile Kerren ontvangt  vanwege zijn grote staat van dienst voor Blerick in november 2014 een koninklijke onderscheiding tijdens een drukbezochte jubilarissen avond door burgermeester Antoin Scholten in het zonnetje gezet.

Het seizoen 15-16 wordt een memorabel jaar voor SVB. De ploeg onder leiding van John Taihuttu houdt zich uitstekend staande in de sterke Brabantse 2e klasse B. Sterker , de ploeg strijd om de titel en blijft tot de laatste wedstrijd meedoen om het kampioenschap. Gedurende het seizoen slaat het noodlot echter toe en komt hoofdtrainer John  Taihuttu na een langjarige strijd tegen een ongeneeslijke ziekte te overlijden.  De ploeg haalt hier kracht uit en staat op het punt te promoveren naar de eerste klasse F maar de scheidsrechter kent in de laatst minuut een penalty toe aan Marvilde waardoor Blerick als tweede eindigt en ook geen periode pakt !

In het seizoen 16-17 wordt Roy Schijven  met naast zich Jay Driessen als adviseur aangesteld als nieuwe hoofdtrainer.  De SVB jeugd onder hoofdopleiding Mikel Heumassej maakt een sterke groei door zowel kwantitatief als kwalitatief. Ondanks het vertrek van enkele belangrijke spelers weet Blerick zich redelijk eenvoudig te handhaven. Opvallend is dat veel  SVB jeugdspelers dat seizoen debuteren in Blerick 1 wat veel vertrouwen geeft voor de toekomst. In het jaar erna degradeert de ploeg vooral door het te grote verloop  van spelers. Noodgedwongen moest er opnieuw  veel jeugd ingepast worden wat te veel van het goede was. De zwart wit brigade eindigt als laatste in 2B.

Het seizoen 18-19 wordt gezien als een nieuwe start. Leon Theuws wordt bij de jeugd het nieuwe hoofd TC. Theuws gaat voortvarend van start met als missie; De goede lijn van Mikel Heumassej voortzetten en daar waar mogelijk met de prestatieve teams hoger gaan spelen. De jeugdafdeling van SVB krijgt een enorme kwaliteit impuls vooral doordat veel oud spelers de handschoen oppakken en en trainer dan wel jeugdleider worden. Alle selectie teams spelen weer minimaal in de hoofdklasse en doen dit  zeker niet onverdienstelijk. Rob Pijpers die 10 jaar lang jeugdvoorzitter was van het SVB jeugdkamp wordt opgevolgd door Erik Knorr.  Het jeugdkamp is dermate populair dat de 100 slaapplekken binnen drie dagen zijn uitverkocht. Ook de vele toernooien van SVB verlopen uitstekend. SVB 1 , met een 8 tal doorgeschoven jeugdspelers heeft het zwaar en moet tot de laatste wedstrijd strijden om zich te handhaven in de               3e klasse C. Handhaving wordt bereikt via de nacompetitie door maar liefst drie finales winnend af te sluiten. Het heeft bloed zweet en tranen gekost maar handhaving is een feit.

Het seizoen 19-20 is halverwege en de ploeg onder leiding de nieuwe  trainer en oud SVB’er Erick Verschueren draait een verdienstelijke 1e competitie helft en staat op een keurige 5e plaats. Inmiddels blijven de 125 vrijwilligers veel organiseren.  maar liefst vier toernooien, toeptoernooi, jeugdkamp, carnaval, kampioenen huldiging, jubilarissenavond, sinterklaas en een tweetal sponsoravonden. SVB bruist ! De mooiste mededeling kwam echter van de Venlose gemeenteraad die het harde werk en het belang van SVB voor stadsdeel de Blerick op waarde inschatte en Sportpark Soarbrook voor de toekomst als een van de belangrijkste sportparken binnen de gemeentelijke grenzen bestempelde. SVB kan samen met de gemeente het mooiste Venlose sportpark toekomst proof gaan maken.  Ondertussen zijn een twaalftal SVB’ers aan de slag gegaan en hebben een hok omgetoverd tot een prachtig nieuw kleedlokaal 13.

SVB heeft een kledingfonds in het leven geroepen. Alle 350 SVB jeugdspelers dragen vanaf het nieuwe seizoen vol trots de nieuwe shirts voor drie jaar met als sponsor Bauhaus.

 

 

 

 

De S.V.B….jónges die geit noeëts verlaore.
Al zien weej ouk gen kampioen gewaore.
Steeds hoeëger op, det is ós leus det is ós straeve.
Daorum rope weej…de S.V.B. zal laeve.